Niemcy, Republika Federalna Niemiec (RFN; niem.: Deutschland, Bundesrepublik Deutschland, BRD, ˌ– państwo federacyjne położone w zachodniej i środkowej Europie. Składa się z 16 krajów związkowych (landów), a jego stolicą i największym miastem jest Berlin. Państwo ma powierzchnię 357 021 km² i panuje w nim klimat umiarkowany. Z ponad 80 milionami mieszkańców jest najludniejszym krajemUnii Europejskiej. Jest to czołowe pod względem gospodarczym i politycznym państwo Europy. Stanowi część strefy Schengen i strefy euro, jest członkiem ONZ, OECD, G8, G20. Po USA, Niemcy są drugim najbardziej popularnym celem migracji na świecie.
W starożytności na terenie obecnych Niemiec zamieszkiwały plemiona Bałtów i Celtów, Germanie zamieszkiwali natomiast w Skandynawii i na wyspach Morza Bałtyckiego. Zanim zostały po raz pierwszy wzmiankowani w źródle historycznym, zaczęli migrować wzdłuż wybrzeży Bałtyku. Plemiona germańskie zdominowały dawnych mieszkańców tych ziem, a w późniejszym okresie wkroczyły na teren cesarstwa rzymskiego. W początkachśredniowiecza w VI wieku na terenie obecnych Niemiec pojawili się Słowianie. Zamieszkiwali oni przede wszystkim ziemie nad Łabą i na wschód od niej. Słowiańskie osadnictwo miało też miejsce na terenie dzisiejszej Bawarii (Bavaria Slavica). W późniejszych wiekach Słowianie ulegli germanizacji. W X wieku terytoria niemieckie uformowały centralną część Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W XVI wieku północne Niemcy stały się centrumreformacji protestanckiej, podczas gdy części południowe i zachodnie pozostały katolickie. Różnice religijne doprowadziły do licznych konfliktów, na przykład wojny trzydziestoletniej. Okupacja kraju w okresie wojen napoleońskich doprowadziła do rozwoju pangermanizmu i, w rezultacie, do zjednoczenia Niemiec w 1871 roku. Nowe Cesarstwo Niemieckie zostało zdominowane przez Prusy. W wyniku I wojny światowej i rewolucji w latach 1918–1919 Niemcy stały się Republiką Weimarską, a część ich dawnych ziem została podzielona przez traktat wersalski. W 1933 roku wielki kryzysdoprowadził do powstania III Rzeszy. Następne lata zostały zdominowane przez narodowy socjalizm i działania zbrojne podczas II wojny światowej. Po 1945 roku Niemcy zostały podzielone przez zwycięskich w wojnie aliantów, w wyniku czego powstały dwa państwa: Niemcy Wschodnie i Niemcy Zachodnie. Ich zjednoczenie nastąpiło w 1990 roku.
W roku 1957 Niemcy Zachodnie były jednym z członków założycieli wspólnot europejskich, przekształconych później w Unię Europejską. Niemiecka gospodarka jest jedną z największych na świecie. Niemcy mają także bogatą historię sztuki, muzyki, filozofii, przedsiębiorczości, architektury.
Niemiecka flaga jest złożona z trzech pasów: czarnego u góry, czerwonego w środku i złotego u dołu. Została ona po raz pierwszy użyta w roku 1848, kiedy rozbite niemieckie państwa dążyły do zjednoczenia. Jej kolory zaczerpnięto z mundurów żołnierzy, którzy walczyli w okresie Wojen Napoleońskich. Kiedy doszło do unifikacji, kolorami narodowymi stały się jednak czarny, czerwony i biały. W 1919 r., podczas tworzenia republiki, ponownie przyjęto barwy z 1848 r. W latach 30. XX wieku flagą państwową stała się flaga partii nazistowskiej, a po II Wojnie Światowej w obu nowych państwach niemieckich przyjęto flagę sprzed okresu nazizmu, lecz w Niemczech Wschodnich dodano do niej godło kraju. W wyniku kolejnego zjednoczenia Niemiec, ponownie uznano flagę dawnych Niemiec Zachodnich.